W 1888 roku fabryka Ohme, jako pierwsza, zastosowała do zdobienia swoich wyrobów kolorowy druk. W 1894 roku dyrektor Bauer opatentował piec tunelowy do wypalania porcelany gazem. Fabryka posiadała przedstawicielstwa między innymi: w Londynie, Paryżu, Barcelonie, Oslo, Amsterdamie i Rio de Janeiro. Przed wybuchem I wojny światowej fabryką zarządzało trzech współwłaścicieli: Hermann senior, Hermann junior i dyrektor Bauer. Właściciele fabryki byli filantropami. Wybudowali dom sierot dla dziewczyn, które po osiągnięciu wieku produkcyjnego znajdowały w fabryce pracę jako malarki porcelany. Fabryka posiadała również 32 domy dla pracowników fabryki.
Ponad 50% produkcji porcelany fabryka eksportowała do Stanów Zjednoczonych, gdzie robiła prawdziwą furorę wśród klientów. Jednak kryzys światowy w 1929 roku, który rozpoczął się w Nowym Jorku był końcem fabryki porcelany Ohme. Brak zamówień z USA ograniczył produkcję porcelany, by rok później, w 1930 roku, doprowadzić do bankructwa fabryki.