Dzisiaj mamy długopisy, pióra i kartki papieru, laptopy czy telefony komórkowe na których piszemy. Dawniej trzeba było mieć kałamarz, czyli przybornik do pisania, w którym znajdowało się pióro, pojemnik z atramentem i pojemnik z talkiem. Potrzebny był również papier. Zatem w każdym domu na biurku stał kałamarz, a piórem pisano listy, robiono notatki, listy zakupów itd. Kałamarze mogły mieć proste lub wyszukane formy. Zależało to od statusu posiadającego kałamarz. Bardzo często kałamarze były prezentami na urodziny albo na srebrne lub złote wesele, czy jubileuszu 25 lat pracy.
Najwięcej kałamarzy produkowano w XIX wieku. Z pojawieniem się piór wiecznych, a później długopisów kałamarze powoli zostały zastąpione nowoczesnymi narzędziami do pisania. Pierwsze w naszej kolekcji kałamarze, to z lat czterdziestych XIX wieku wyroby Kristera i Tielscha z Wałbrzycha.
Ostatnie kałamarze, które wyprodukowano w śląskich fabrykach porcelany powstały na przełomie lat czterdziestych i pięćdziesiątych XX wieku. Wyprodukowała je Fabryka Porcelany Elektrotechnicznej Brzezinka w Mysłowicach.
Autor: Roman Gatys
Zbiory własne Muzeum Porcelany Śląskiej